Ni Jovelyn Lontoc
 |
| Si Jovelyn at 2 anak sa hotel nila sa Bangkok na binayaran ng kanyang amo |
Una sa lahat ay nais ko munang magpasalamat sa ating Panginoon sa lakas na ipinagkaloob niya sa bawat isa sa atin. Pangalawa, salamat po sa lahat ng staff at management ng The SUN Hong Kong. More power po.
Ako si Jovelyn Lontoc, 52 yrs old proud single mom of two
boys, at tubong Aritao, Nueva Vizcaya, at nakatira ngayon sa Tierra Nevada,
Brgy San Francisco Gen Trias Cavite.
Nagsimula akong magtrabaho dito sa Hong Kong mula
January 2003 hanggang sa kasalukuyan. Sa loob ng 20 taon ay dalawa lang ang
naging amo ko dito.
 |
| PINDUTIN PARA SA DETALYE! |
Buo pa ang pamilya ko noon nang ako’y dumating sa aking
amo na nakatira sa Mid-Levels, at pagkalipas ng apat na taon ay lumipat sa The
Belchers, bago sa Bel Air sa Pokfulam.
Noong umalis ako sa Pilipinas ay punong-puno ng
pangarap ang aking puso at isipan, at ang tanging hangad ko ay mabigyan ng
magandang kinabukasan ang aking mga anak. Buong-buo din ang tiwalang binigay ko
sa aking asawa sa aking paglisan. Balak ko na magkaroon ng sariling bahay dahil
nakikitira lang kami noon sa aking mga biyenan.
Sa awa ng Diyos ay naging mabait naman ang aking mga
amo sa akin, at itinuring din ako na kapamilya. Dalawang batang babae ang alaga
ko, at kada dalawang taon ang uwi ko sa Pilipinas.
 |
| Pindutin para sa detalye |
Noong lumampas ako ng dalawang taon sa aking amo ay
nasundan ang panganay niya at kumuha sila ng isa pang helper na makakasama sa
pag-alaga ng bta. Purihin ang Diyos dahil yung ate ng nakuha nilang kasama ko
ay ahente ng Camella Homes kaya nakakuha ako ng bahay doon thru Pag Ibig.
Taong 2013 nang dumating ang bangungot sa buhay ko.
October 2013 ang wedding anniversary namin ng asawa ako at nagtaka ako kung
bakit hindi niya ako binati. Nang sabihin ko ito sa panganay kong anak na noon
ay 16 taon gulang pa lamang ay sinabi niya na nakita niya na dalawa ang
cellphone ng tatay nya. Yung isa ay laging nakabulsa at kasama niya sa pagligo
at nasa ilalim ng unan pag natutulog.
Sinabihan ko ang anak ko na tuklasin kung anong meron
sa cellphone na isa at bakit hindi maalis sa katawan niya. Nagkaroon siya nang
pagkakataon nang minsan na napasarap ng tulog ang ama niya at sa kamamadali
dahil late na sa trabaho ay naiwan ang cellphone sa ilalim ng unan na walang
security code. Nakita lahat ng anak ko ang usapan nila ng kabit ng tatay niya
pero hindi sinabi sa akin dahil ayaw niyang masira ang pamilya namin.
 |
| PINDUTIN PARA SA DETALYE |
Pero ang epekto ng paglilihim niya sa akin ay unti-unting
pagbagsak ng katawan niya. Napansin iyon ng aming mga kapitbahay at may isa sa
kanila ang nagsabi sa akin, bandang May 2014. Tinawagan at kinausap ko ang anak
ko nangpuso sa puso. Pagtanong ko palang kung may problema siya ay umiiyak nang
sinabi niya na may ibang babae ang ama nila.
Umiyak ako nang umiyak at nakita ako ng mga amo ko at
tinanong ako kung bakit. Nang sabihin ko na may ibang babae ang asawa ko ay
pinakalma ako ng amo kung babae at ang amo kong lalaki ko naman ang tagaabot ng
tissue.
Noong medyo ok na ako ay tinawagan ko ang asawa ko
pero hindi ko kinumpronta kasi plano kong umuwi. Pero noong November 2014 ay
may nag message sa akin na kaibigan ko at sinabing may inuwing babae ang asawa
ko sa bahay ng mga biyenan ko at tinanggap naman nila ng dalawang araw.
 |
| BOOK YOUR FLIGHTS NOW! PRESS FOR DETAILS |
Ang ginawa ko ay tinawagan ko ang hipag ko at tinanong
kung totoo na may inuwing babae ang asawa ko at ang sabi ay oo. Tapos ay
tinawagan ko ang asawa ko at inamin niya sa akin na buntis ang kabit niya kaya
niya inuwi sa magulang niya.
Noong oras na iyon ay para akong kandila na nauupos at
puro galit ang laman ng puso ko. Pero nang nagsabi ako sa mga amo ko na uuwi
ako ay hindi nila ako pinayagan at ang sabi ay kung hindi ako mamamatay ay ako
ang makapatay dahil sa galit na nararamdaman ko.
Galit na galit ako sa amo ko dahil dito kaya hindi na
rin ako makapag-isip ng maayos at matino, kaya lagi na kaming nag-aaway. Kahit
mga simpleng bagay lang ay pinapalaki ko. Hindi ko na rin naiisip ang mga anak
ko sa mga panahong iyon, hanggang dumating sa punto na gusto ko nang wakasan
ang buhay kong hiram sa Diyos.
 |
| PINDUTIN PARA SA DETALYE |
Isang araw, 2am, ay parang mababaliw na ako sa sobrang
pag-iisip kaya nawala ako sa aking sarili. May narinig akong boses na tumatawag
sa akin na lumabas ako sa terrace at umakyat sa ibabaw ng washing machine at
tumalon sa bintana mula doon. Nasa ika-39 na palapag kami ng Bel Air noon. Yung
boses na bumubulong sa akin, ang sabi ay isang hakbang na lang at nasa baba ka
na. Punong puno ng luha ang mga mata ko noon at gusto ko nang wakasan ang buhay
ko. Pero nagising ang alaga ko noon at umiyak nang walang dahilan kaya na
distract ako sa plano ko na wakasan ang buhay ko. Bumaba ako sa washing machine
at nanginig ang aking mga tuhod nang mapatingin ako sa ibaba. Pumasok ako sa
kuwarto namin at hinalikan ang alaga ko dahil niligtas niya ang buhay ko.
 |
| Muntik na rin daw siyang magpakamatay dahil sa problema, sabi ni Jovelyn |
Unti unti kong ginamot ang sakit ng puso ko sa tulong ng Facebook. May nakilala ako dito na siyang tumulong sa akin para mag move on, at handang makinig sa aking mga pag-iyak noon. Hindi ako nahihiyang umiyak na tumutulo ang sipon at luha ko habang kausap ko siya sa video call. Hindi nagtagal ay naging boyfriend ko siya.
Noong makita ng amo ko na ok na ako ay pinayagan niya
akong umuwi noong June 2015. Pagdating ko sa Pilipinas ay hindi ko tinatawagan
ang asawa ko kasi ang gusto kong makausap ay ang mga anak ko. Tinawagan ko sila
at sinabi na hihiwalayan ko na ang ama nila at magpakatatag at magpakalakas sila
kasi sa kanila ako huhugot ng lakas para kayanin ang bawat pagsubok na darating
sa amin.
Pagkatapos ng 14 na araw ay bumalik na ako sa Hong Kong
na walang kapera-pera. Noong August 2015 ay may kailangang bayaran ang anak ko
sa eskwela kaya kinausap ko ang amo ko kung pwede akong mag advance ng aking
sahod. Hindi siya pumayag kaya nangutang ako sa bangko.
Kinalingguhan ay naghanap ako ng bagong amo, kahit
naka 11 years and 7 months na ako sa kanila. Ang dami kong interview dahil
newborn ang alaga ko at marunong akong magluto ng Chinese food. Dito ko
nakilala ang mga amo ko ngayon.
Noong August 30, 2015 ay ininterview nila ako at
nagpirmahan na din kami. Nagbigay ako ng one month notice sa amo at pinauwi
nila ako pagkatapos ng dalawang araw. Binayaran naman nila ako para sa aking
long service at iba pa na mas higit pa sa computation ng ating Konsulado.
Dahil kailangang kailangan ako ng mga amo dahil may
baby sila na limang buwan ay pina expedite nila ang processing ng aking
kontrata sa agency.
October 27, 2015 nang mag-umpisa akong magtrabaho sa
mga amo ko dito sa Tsing Yi at nag-alaga ng baby na noon ay halos pitong buwang
gulang pa lang.
 |
| Sa mga anak daw siya humugot ng lakas noon, sabi ni Jovelyn |
Mababait ang aking mga amo, dahil two months pa lang ako noon sa kanila ay pinauwi ako sa Pilipinas ng limang araw dahil graduation ng panganay kong anak sa kanyang culinary course. Sabi ng amo kong babae, “graduation happens only once”. Ang maganda doon ay sagot niya ang aking ticket. Binigyan pa niya ako ng Parker pen kung saan naka engrave ang pangalan ng anak ko.
Ang hindi ko alam, ang pag-uwi ko ay ginawa niyang
pagsubok sa pangako kong babalik ako sa kanila. May kasama sila kasi dati na
Pilipina din. Namatay ang tatay niya at humiram ng pera sa kanya bago umuwi.
Hindi na ito bumalik.
Kaya nang makita ako ng amo paglabas ng Airport
Express station sa Tsing Yi ay bigla niya akong niyakap at sinabi ang, “Thank
you for coming back.”
Buong pagmamalaki kong ipinakita sa kanya ang litrato
naming mag-iina sa graduation ng anak ko. Habang tinitingnan niya ang mga
litrato namin ay niyakap niya ako ulit para i-congratulate ako.
Pagdating ng April 2016 ay graduation naman sa high
school ng bunso kong anak. Isang gabi habang kumakain kami ay tinanong ako ng
amo kong lalaki kung kumusta na ang mga anak ko at sinabi kong OK naman sila.
Wala sa loob na sinabi ko na sa loob lang ng ilang araw ay ga graduate naman sa
high school ang bunso ko. Bigla niya akong tinanong kung gusto kong umuwi. Sabi
ko sana, kaya lang kakauwi ko lang last December. Hindi ko alam na pagkatapos
niya akong tanungin ay nag book na pala siya ng ticket ko pauwi. Kaya ganoon na
lang ang gulat ko nang pagkatapos naming kumain ay nagpadala siya sa WhatsApp
ng itinerary ko sa limang araw.
Nakuha ko ang tiwala ng mga amo ko dahil nakita nila
kung paano ko alagaan at asikasuhin ang anak nila habang sila ay nasa trabaho.
Kahit may tatlo kaming CCTV ay hindi ako kailan man nailang na gampanan ang
aking trabaho. Mabisita at mahilig sa party ang mga amo ko pero hindi ako
nagrereklamo kahit madalas na late na ako matapos. Inilagay ko na sa puso’t
isipan ko na trabaho ang ipinunta ko dito para sa kinabukasan ng aking mga
anak.
Pagkalipas ng ilang buwan July 2017, ay magbe magbirthday
naman ang bunso ko at mag de “debut” naman ang panganay ko dahil 21 taong
gulang na siya. Pinayagan na naman akong umuwi sa pangatlong pagkakataon kahit
hindi pa tapos ang akong kontrata, at libre ulit ang ticket.
Lumipas ang ilang buwan at nagpirmahan kami ulit sa
aming pangalawang kontrata. Sa awa ng Diyos ay dinagdagan ang sahod ko.
Sa panahon ng aking pangalawang kontrata ay humiram
ako ng pandagdag para mabayaran ko nang buo ang aking bahay at lupa. Ang
kabuuang balanse ay Php326,000. Pagkatapos ko itong bayaran ay kailangan kong
umuwi sa Pilipinas para personal kong kunin ang titulo sa Pag-IBIG.
Dahil sa paghihiwalay
namin ng asawa ko ay hindi natirhan ang bahay namin ng halos dalawang taon.
Pagkakuha ko ng titulo ay umuwi kami ng anak ko sa aming bahay. Halos hindi ko
maihakbang ang mga paa ko noon papasok dahil nakita akong halos lahat ng gamit
sa bahay namin ay sira na.
Pagbalik ko sa Hong Kong ay nanlulumo pa rin ako. Nang
tanungin ako ng amo ko ay tinanong ako kung nakuha ko yung titulo at sinagot ko
ng “Yeah, I did.” Sagot naman niya, “That’s good.” Noon ko pinakita ang mga
litrato ng mga sirang gamit namin. Kinabukasan nagulat ako nang abutan niya ako
ng $10,000 para bumili daw ng mga gamit sa bahay namin – at hindi daw utang. Umiyak
ako at niyakap ko ang amo kong babae na buong puso ang pasasalamat.
Ang isa pang blessing na binigay nila ay noong mag
graduate sa K12 ang bunso kong anak. Tinanong ni amo kung anong kurso ang
kukunin ng anak ko, at sinabi ko na “computer engineering.” Nagulat na naman
ako nang regaluhan niya ang anak ko ng Lenovo laptop na may printer pang
kasama.
Noong nagka pandemic ay hindi ako nakauwi ng
Pilipinas, at hindi rin ako naka pag dayoff ng ilang buwan. Binayaran naman
nila ako ng $500 tuwing day-off ko na hindi ako lumabas. Sa laki ng kinita ko
dahil dito ay nag-umpisa na din akong mamigay ng relief goods sa probinsiya
namin at sa ibang lugar, at suportado pa rin ako ng aking mga amo. Ang daming
tao at pamilya ang natulungan namin dahil dito.
Nitong January 5, habang kumakain kami ng hapunan ay
nasabi ko na ang kaibigan ko ay tatlong beses na delay ang flight. Tinanong ako
ng amo ko kung ilang araw na ba ng annual leave ko at sinabi ko na 25 days pag
babayaran niya pero kung uuwi ako e magiging 28 days.
Biglang sinabi niya sa akin na “voided” na niya ang
annual leave ko. Bigla akong nakaramdam ng pangamba at nanginig ako dahil sa
isip ko ay baka i-terminate na niya ako. Pero ilang sandali pa ay tinanong niya
kung may passport na ang mga anak ko. Ang sabi ko, sa January 26 pa yung
appointment nila. Sumagot lang siya ng “ok.”
Pagkatapos nito ay sinabi niya na hindi niya ako
papayagang umuwi sa December kasi busy sila sa trabaho, at may limang party daw
sila sa buwang ito. Tapos, sinabihan niya ako na magkita na lang kami ng mga
anak ko sa Thailand at sila ang bahala sa mga gagastusin. Isasabay na rin nila
ako pagpunta doon.
Sa narinig kung yon ay hindi ko na naubos ang pagkain
ko sa sobrang saya. Tapos nang sinabi niya na pupunta din sila dito sa Hong
Kong lalo na akong nanginig at naiiyak na hindi maipaliwanag ang nararamdaman.
Sabi pa niya, yung gastos sa biyahe nila Manila to
Chiang Mai at Bangkok at tapos ay Hong Kong ay sasagutin nilang lahat, kasama
ang hotel accommodation at pati show money ng mga anak ko na Php60,000.
Bibigyan din kami ng pocket money na 15,000 na Thai baht.
Ngayong March 31 ay magkikita na kami ng mga anak ko
sa Thailand, kasama ang mga amo at alaga ko. Pagkatapos ay sabay-sabay kaming
babalik sa Hong Kong, kung saan titira naman sila ng siyam na araw sa Rambler
Oasis Hotel na nasa Tsing Yi din.
“Work with gladness in our hearts, no matter what, without complaining. And be patient to wait for our plans and dreams in life will happen in God’s perfect time. God bless us all.”
 |
| PADALA NA! |
 |
| CALL US! |
 |
